Türk Dil Kurumu büyük sözlükte; Memleket: Birinci anlamda ülke, İkinci anlamda ise: Bir kimsenin doğup büyüdüğü yer, şehir; yurt. Olarak.
Mesele ise: sorun olarak tarif edilmiş. Buna göre memleket meselesinin anlamı; Ülke sorunu anlamına geliyor.
Bir şirketler gurubu bundan yıllar evvel,” Meslek liseleri, memleket meselesi.” Slagonunu kullanarak meslek liselerinin ne kadar önemli olduğuna dikkat çekmeye çalıştı.
Bir zamanlar o kadar önemli olan. Sınavlarla girilen meslek liseleri ne oldu ise bir anda önemini kaybetti. O, zamanlar Fen liselerinin bu kadar yaygın olmadığı dönemlerde birçok ortaokul mezunu çocuklar, ceplerine koyulan üç beş kuruşla, ilk defa bulundukları köyden veya ilçeden, adını sadece sosyal bilgiler dersinde duydukları illere belki de günlerce yolculuk yaparak üç beş araç değiştirerek yanlarında kimseler olmadan. Bu illerde sınavlara katılarak bu okulları kazanırlardı.
O dönemde, bu çocukların gençliklerini yaşasınlar. Aman biz rahat etmedik. Bari onlar rahat ettin diye düşünen, davranan anne, babalar yerine, bir an evvel hayata atılsın. Bir an evvel bir meslek sahibi olsun diye daha sağlıklı ve hayatın gerçeklerine çocuklarını doğru hazırlayan anne, babalar vardı. Çocuklarda bir an önce hayata atılmak, kendi paralarını kazanmak için çabalar dururlardı. Çünkü O, çocukların arkasını toplayan, hatalarının yükünü çeken, birileri yoktu. Hata yapma lüksleri ise hiç yoktu ve kendi ayakları üstünde durmak zorundaydılar. O yüzden, öğütlere çok önem verir. Akıl verenlere, tecrübelerini paylaşanlara saygı duyar, onları can kulağı ile dinlerdiler.
İşte o dönemlerde meslek liseleri Meslek liseleri gibiydi. Öğretmenler, ileride çocukların yapacakları hatalarında kendilerinin payı olsun istemez, onları zorla da olsa mükemmel yetişmesi için canla başla çalışırlardı.
Gerçi o zamanlar Adları Meslek Lisesi değil, mezun olduklarında yapacakları mesleğin adının sonuna okulu tabiri ile anılırlardı.
Günümüzde bir üniversite sevdası aldı başını gidiyor. Kimi aileler, biz okuyamadık bari çocuklarımız okusun diye. Kimi aileler ise herkesin çocuğu üniversiteye gidiyor. Benimki gitmesin mi diye. Kimileri ise çocuklarını kendileri ile bağdaştırıp, diğer anne ve babalarla olan yarışlarının, yeni yarış malzemesi yapmıyorlar.
Geçtiğimiz yıllar içinde peki ne oldu? Bir sürü işsiz üniversite mezunu ordusu ortaya çıktı. Bu gençlerimizin artık bir meslek öğrenmek için yaşları da geçmiş oldu. Hem bu durum kendileri, hem aileleri, hem de memleket için sorun oldu. Yani memleket meselesi oldu.
Hâlbuki Üniversitelerde bir meslek okuludur. Her bölümden mezun olan mezun olduğu konunun mesleğini yapar. O halde meslek liseleri toplumun günlük ihtiyacını karşılamaya ve şehir yaşayanların çözüm ortağı olamaya aday meslekleri mezun eder. Üniversiteler ise daha üst sorun ve kurumların sorunlarını çözen ve bu yapıların çözüm ortağı olan meslekleri yetiştirirler. Çocuğun anaokulundan itibaren aldığı eğitimin alt yapısı, çocuğun ilgi alanı, yeteneği ve zekâsı, en az otuz yıl boyunca toplumun ve şirketlerin ihtiyaç duyacağı Fakültelere bakarak, normal lise seçimi yapılmalıdır. Yoksa hayata bir an önce atılacak bir meslek lisesindeki yatkın olduğu bölüme kayıt ettirilmelidir. Meslek lisesinde okurken, düz lisede alacağı özel dersleri de bu gence aldırırsak, Üniversitede Okuduğu meslek lisesinin bölümünün Fakültesine girmesi kaçınılmaz olacaktır. Ve bu gencimiz, üniversite eğitimini çok rahat bir şekilde süresinde tamamlayıp, iş başına hazır bir kişi olarak belki de tatil bile yapamadan göreve başlayacaktır.
Bu günlerde LGS denilen orta bölüm bitirme ile birlikte lise seçme sınavlarının tarihi açıklandı. Ailelerin kaçının meslek liselerini seçeceğini merak ediyorum? Bu çocuklarımızın kaçının okullarda bulunan rehberlik öğretmenleri tarafından bu konuda değerlendirileceğini ve bu değerlendirme sonuçlarını çocuklarımız ve aileleri ile bire bir görüşüp öğrencileri meslek liselerine yönlendireceğini merak ediyorum.
Bir şirketler gurubunun dediği gibi, Gerçekten Meslek liseleri Memleket Meselesiyse, Bir memleket meselesi ailelerinde meselesi olması gerekmiyor mu?
Saygılarımla.
