Necati ERTUĞRUL

 Atatürk’ün kazandığı zaferleri,ilke ve devrimlerini anlatacak değilim.Lastik dumanı kokan bir lastikçi dükkanında karşılaştığım şiirden yola çıkarak duygu ve düşüncelerimi paylaşacağım.

 Atatürk; Allahın,başka uluslara nasip etmediği,Türk milletine verdiği bir lütuftur. Bunun için ne kadar şükretsek azdır.O; eşi benzeri olmayan bir liderdir. O’nu taklit etmek isteyenler vardır. Taklit etmekle lider olunmuyor.Sadece, ölüm yıldönümünde, bayramlarda, özel günlerde, mevki, makam elde etme çalışmalarında Atatürk’ün adını anmak;kişiye hiçbir yarar sağlamaz.

Son zamanlarda,Atatürk’e saldırıların arttığını gözlemliyoruz.Heykelleri kırılıyor,maneviyatına saldırılar yapılıyor. Bu gibi eylemleri yapanlar da bir kazanç elde edemezler. Aksine; ben Atatürkçüyüm diyenlerin bile yapamadığı Atatürk sevgisinin canlanmasına yardımcı da oluyorlar.

Atatürk;bir ulusu,uçurumun kenarından tutup düzlüğe, esenliğe çıkaran liderdir.”Ne mutlu Türküm diyene,Türk milleti zekidir,çalışkandır…”gibi özlü, veciz sözlerle öven kişidir. Az zamanda çok işler başarmıştır. Çağdağ uygarlık düzeyinin üstüne çıkmayı hedef gösterendir.Bize,yeni,bağımsız,aydınlık bir Türkiye Cumhuriyeti Devleti bırakan önderdir.Bu devleti yıkmak isteyenler boşuna heveslenmesinler. Çünkü; Atatürk sevgisi Anadolu toprağının her karışına sinmiştir, Atatürk olmuştur. Silüetleri dağlara,bulutlara yansımıştır. Et, tırnak olmuştur Türkiye Cumhhuriyeti ile. Dost, düşmanın gıpta ettiği, kıskandığı böyle bir ölümsüz lidere sahip olmamıza rağmen yeni liderler aramanın bir mantığı var mıdır? ”Nutuk” adlı eserini kaç defa okuduk? Seni; gereği gibi anlayamadığımız için binlerce defa özür diliyoruz senden,ruhun şad olsun aziz Atatürk. Sözünü ettiğim, lastikçide karşıma çıkan o şiirle, sizi başbaşa bırakıyorum:

                                               Güneşin geceye inat,doğuşunda

                                               Dalgaları kıran yorgun bir vapurda

                                               Aydınlığa kıvrılan bir patikada,

                                               Bir kız çocuğunun okul yolunda.

                                               İmkansıza kafa tutanlarda,

                                               Özgürlüğe uçuşan saçlarda.

                                               Bazen bır bakışta gördüm,

                                               Bazen bir duruşta.

                                               Vardar Ovasında,Conk bayırında,

                                               İzmir’in dağlarında

                                               Açan çiçekte,

                                               Uçsuz bucaksız bir hasrette.

                                               Bozkırın ortasına umut eken ellerde,

                                               İstikbale bakan bir çift gözde

                                               Nöbeti devralan Mehmet’te

                                               Zamana küstüren o saatte;

                                               Bir ulusun, bir dakikalık sessizliğinde…

                                               Ben,Atatürk’ü gördüm.

                                                                                                                             Necati ERTUĞRUL